Harts Tochten: januari 2013

donderdag 31 januari 2013

#50books Vraag 2: Welk boek krijg je maar niet uitgelezen, hoe vaak je er ook aan begint?

Ik loop al een tijdje met de vragen van #50books in mijn hoofd rond en met als gevolg dat als het gaat stromen er dan ook ineens van alles uitkomt. Vannacht begon het te stromen en vandaar vraag 2 en 3 ook meteen maar getackeld.

Welk boek krijg je maar niet uitgelezen, hoe vaak je er ook aan begint?

Ojee er staan nog al wat boeken in de kast waar ik ooit in begonnen ben maar waarin ik halverwege of al eerder in ben gestrand.

Ik zal waarschijnlijk niet snel weten wie de moord heeft gepleegd in Ik heet Karmozijn van Orhan Pamuk en waarom. Het is een fantastisch boek

Of wat voor rare streken de kinderloze vrouw uit Astonishing splashes of colour van Clare Morrall verder nog uit zal halen, geen idee. Maybe it's just a little to close for comfort. Nee geen rare streken maar wel (onbewust) kinderloos. Want helaas soms is het leven een sneltrein en mis je een station en terug gaan is ook geen optie.

Om over The tale of Genji van Murasaki Shikibu nog maar te zwijgen. Ik ben er in '95/'96 tijdens mijn studie Japans in begonnen maar na ruim 700 blz liep ik vast. Voor zover ik me kan herinneren was de Genji waar het verhaal over gaat toen ook al overleden en werd het minder interessant. Misschien, ooit begin ik er nog wel weer eens aan maar dat zal nog wel een tijdje duren.

Dan staat The inheritance of loss van Kiram Desai nog de kast en het verdwijnt er ook telkens weer in terug. Het ontmoedigd me al bij het eerste hoofdstuk, afgaande van de achterflap denk ik; ja dit is een mooi verhaal maar helaas kom ik nog niet door het begin heen.

Wat is jouw favoriete plek om een boek te lezen?

Mijn favoriete leesplek? Hmm nee volgens mij heb ik die niet echt. Oke de bank of mijn bed zijn uitstekende plekken om te lezen maar als een boek me echt aan spreekt neem ik het overal mee naar toe en dan lees ik zelfs tijdens het koken. Hoewel dat niet aan te bevelen is, er gaat nog wel eens iets mis in mijn kookkunsten op deze manier.

#50books Vraag 1: Welk boek heeft in je vroegste jeugd de meeste indruk op je gemaakt?

Als je dan eenmaal begint te schrijven of via Twitter eens andere mensen volgt dan dat je gewend bent kom je ineens allerlei leuke schrijf mogelijkheden tegen. Zoals bijvoorbeeld #50books van @petepel.
elke week een nieuwe vraag over boeken, 50 in totaal.

Maar eens beginnen bij één en dan zie ik wel waar ik uitkom.

Herinneringen aan boeken van vroeger. Er komt onmiddellijk van alles voorbij titels zonder auteur bijvoorbeeld Belladonna kamer 16 en De zoon van de woordbouwer en in een enkel geval zelfs alleen een vaag beeld van de kaft maar geen idee meer waar al die boeken over gingen. Voor zover ik het me kan herinneren las ik niet overdreven veel, hoewel wel veel meer dan in mijn omgeving gewoon was.

Langzaam aan teruggaand in de tijd kom ik langs alle boeken van Jane Austen en de Brontë Sisters, must reads in een bepaalde leeftijd, waar ik lekker in ben blijven hangen.

Via Cissy van Marxveldt, heerlijk wegdromen bij het leven van Joop ter Heul of de vakantieperikelen van Zomerzotheid.

Verder terug, de boeken van Jan Terlouw, Oosterschelde windkracht 10 maar vooral De koning van Katoren. En hoewel ik zeker weet dat ik het meerdere keren heb gelezen kom ik niet ver in het ophalen van het verhaal van de volgens mij 12 opdracht die de hoofdpersoon moet vervullen voordat hij koning kan worden. Diep uit mijn geheugen komen er langzaam meer dingen naar boven, zoals de reden waarom hij koning wil worden ligt in het feit dat hij geboren is op de dag dat de vorige koning stierf.

Met de kaft komen ineens een hele stapel kussen boven drijven om zacht in te landen na een sprong vanaf die toren en het meer geluid maken dan de vogels die overlast veroorzaken zodat zij hun stem verliezen is blijkbaar ook nog ergens blijven hangen.

Maar mijn allereerste en mooiste herinnering is aan de boekjes en liedjes van Martine Bijl over elfje Twaalfje. Vooral het eerst boekje waarin Twaalfje heel verdrietig was omdat ze niet kan vliegen, zingen en dansen iets wat je als elfje toch echt wel moet kunnen. Daarnaast was ze ook nog een beetje mollig hoewel, voor zover ik het me kan herinneren is dat dan weer niet zo'n probleem. Haar vriendjes de vlinder, de merel en een muis genaamd Horepiep of Horlepiep leren haar in één dag vliegen, zingen en dansen en aan het eind van de dag geeft ze een voorstelling voor heel het bos en past ze helemaal bij de elfenfamilie.
Deze boekjes zijn staan als enige kinder- / jeugdboeken nog in mijn kast.

donderdag 24 januari 2013

Week 3, geuren voor het luchtkasteel

De eerste dagen van de eerste klas lagere school. Het woord vlag of vuur met een tekening op het bord. De geur van lage appelstruikjes brengt die herinnering elke herfst weer naar boven. Ze stonden rond om de school geplant en hoewel ik de geur vast elk schooljaar weer heb geroken is de herinnering alleen aan de eerste klas. Waarschijnlijk omdat dat het ook meteen een van de laatste goede herinnering aan school is, school was niet echt mijn favoriete plek. Die geur gaat zeker me het luchtkasteel in.
Verder nog de geuren van Franse, Afrikaanse en Surinaamse markten, oude boeken, vetkrijtjes, potgrond, jasmijn, nieuwe spitzen (herinneringen aan pijnlijk tenen maar wel mijn passie voor jaren), zijde, net uitgeblazen lucifers, wierook, zeewier. Heel soms ergens zomaar een vleugje pijptabak of een hele goed joint, ik rook niet en al zeker geen joint maar heel soms kunnen die geur wel lekker zijn. Net zoals koffie heerlijk ruikt maar ik zal het nooit drinken.

zondag 20 januari 2013

Week 2 Pre-fab Luchtkastelen; het theehuis en de boomhut

Het theehuis

“Stel je voor dat je de persoon met wie je in het

dagelijks leven moeite hebt in je theehuis uitnodigt. Hoe gaat dat gesprek

verlopen?”

Wel ja heb je net een hele fijne ruimte gefantaseerd moet je iemand uitnodigen waar je problemen mee hebt. Doesn’t that defeat the object?

Ja dus en daar begin ik begin ook nog maar niet aan. Genoeg mensen om uit te nodigen maar nog niet gesetteld in mijn theehuis genoeg om ze ook daadwerkelijk binnen te laten.

De boomhut

Want door het je voor te stellen, door het te beleven, te proeven, te ruiken, te ademen en te voelen, ben je er eigenlijk al

Mijn boomhut staat ergens in de (sub)tropen, dus zeker niet in een eik. Eerder een Baobab of een boom ergens midden in het regenwoud. Dat betekend trouwens wel veel meer oppassen voor (on)gedierte, vooral mieren en termieten zijn niet echt welkom.

Welke geuren horen hierbij?

Jasmijn

Orchideeën

Vochtige aarde

Vuur

De niet te omschrijven eigen geur van de betreffende plek

Welke geluiden hoor je?

Brulapen

Waterval

Vogels

Regendruppels op het dak

De wind door de bladeren

Wat zou je er fysiek voelen?

Warmte

Bevrijd

Licht

Soepel

Klam (das dan wel weer een nadeel van de tropen)

Welke smaken horen hierbij?

Zoete mango’s

Rijst

Pepers

Zoete limonade

Bittere groente (ook alweer geen pre voor de tropen)

Week 2 Pre-fab Luchtkastelen; Het standhuis

Sneeuw, zo’n 1000 kilometer file in Nederland! Er is geen beter moment te bedenken om eens lekker te gaan renoveren en verbouwen. Want fijn hoor pre-fab maar er moet nog wel wat aangedaan worden voordat mijn ideale standhuis, theekoepel of boomhut is ontstaan.

Je voelt je zinnelijk en ontspannen, aantrekkelijk, sexy, vol lust, loom.

Het strandhuis

Op de punt van een schiereilandje staat een strandhuisje. Het staat zo dat er aan de linkerkant een prachtig uitzicht is over de opkomende zon en aan de rechterkant op de ondergaande.

Aan de achterkant ligt in een schitterende baai een privéstrandje waar altijd wel een aantal yogamatten klaarliggen. De zachte bries vanaf zee maakt het een perfecte plek voor zowel lichamelijke als mentale oefening. Ergens aan de zijkant op een idyllische plek smult een kampvuur nog na van de vorige avond. Er omheen hangen grote hangmatten vol kussen.

Rondom het huis bloeien tussen de rosten en stenen klein geurige bloempjes in allerlei kleuren die ik al kan ruiken aan het begin van het schiereiland.

Komend van het vaste land heeft het huis en vriendelijke, uitnodigende gevel. Om binnen te komen moet ik twee treden van door de zee gebleekt hout op die me naar de veranda die helemaal rondom het huis heen loopt. Hier staan 2 schommelstoeltjes voor klaar om eerste even bij te komen van de lange tocht die tot deze plek heeft gevoerd. Naast de deur hangt een windgong als bel maar doordat er altijd wel een beetje wind staat klingelt deze voortdurend en dus staat de deur gewoon open.

Wees welkom!

Als ik de deur binnen gaat verdwijnen als bij wonder mijn schoenen in een kast net om de hoek en alle knellende kleding is vervangen door zachte, losse stoffen die me omhullen als de zon. Binnen heerst een weldadige rust, het voelt vertrouwt, als thuiskomen. Op de houten vloer ligt een laagje zacht zand dat ondanks het vele vegen telkens weer haar plek inneemt. De bezem hangt nu dan ook voor de achterdeur als roe voor een gordijn zo zacht en helder dat het wel water lijkt. Langs de wanden in de rechterhoek liggen grote zacht gekleurde kussen op gestapelde wit geverfde palets. Vanaf het bovenste niveau kijk ik door iets hoger geplaatste ramen om te genieten van het uitzicht. De andere ramen beslaan de hele hoogte van de muren en slaan op verschillende plekken open naar de veranda. Aan de achterkant staat op de veranda een schildersezel met een schilderij van de baai waar ik op uitkijkt. Het lijkt wel een foto en alles er omheen geeft de indruk dat de kunstenaar net even weg is gelopen. Het hele huis lijkt verlaten en toch zijn er overal tekenen van leven. Zachte geluiden als het rinkelen van glazen en de zachte tonen van een bamboefluit. Naast de zilte geur van de zee ruik ik ook de geur van net gegrilde vis en vers gebakken brood. Zelfs het hout van de wanden en de meubels voelt levend aan, zacht en warm.

De deuren aan de in de zijwanden leiden naar een slaapkamer met een heerlijk groot bed. In de zachte zoet geurende kussens verdwijnt mijn hoofd volledig. De omarming van het bed is volledig. In de halfronde extra grote douche stroomt het water sensueel langs mijn lichaam, echt een plek voor twee. De slaapkamer en douche zijn de enige ruimtes waar geen veranderingswerk nodig is. Behalve dan de verdubbeling of nog beter de mogelijkheid dat ze in de nacht van plaats veranderen zodat ik ’s avonds vanuit bed kunt genieten van de zonsondergang en ’s ochtends toch wakker kan worden door het licht van de opkomende zon.

Het is een huis dat alle zintuigen wakker maakt.

De fantasie van wie ik daar tegenkom en wat we zullen doen houd ik lekker voor mezelf ;-)

Het nummer Het huis van Liselore Gerritsen zou hier goed bij passen

vrijdag 11 januari 2013

Luchtkasteel schrijfoefeningen; Week 1

Mooie zinnen

Alles begint met fantasie

Geef fantasie wel de ruimte

Het is de leukste plek om jezelf tegen te komen

de mooiste en veiligste plek die je maar kunt verzinnen

Wil je even tekenen voor ontvangst

Laat je schouders vallen. Je hebt geen oorwarmers nodig

Dwing jezelf niet ontspannen te zijn. Doe net alsof

*Onderschat de kracht niet van wat je gelooft

*Hypnose is geaccepteerde suggestie

* Als we onze eigen suggesties accepteren dan wordt dat zelfhypnose genoemd

*uit Maria onder hypnose / Richard Bach

Elke zin weer het bewijs dat wat je denkt en gelooft waarheid wordt. Fantasie om het bouwwerk dat mijn leven is geworden grondig te renoveren. Ideeën, gedachten, overtuigingen, niet van mij maar ze spoken wel dagelijks door mijn hoofd. Het wordt tijd ze eens grondig tegen het licht te houden, schoon te schrobben en zo nodig bij het grofvuil te zetten. Een hels karwei maar het eindresultaat kan alleen maar fantastisch ;-) worden.

Woorddicht

Lege ruimte

Uitermate geschikt voor bouw

Chronische fantasie gewenst

Hoogtevrees? geen probleem laag bouw ook mogelijk

Trouw blijven aan jezelf

Kamer voor kamer bedacht

Aan een geregen beelden

Sleutels in/van/tot mijn hart

Toekomstdromen vormgegeven
Eenhoorn en elfjes in de tuin

Er is voldoende hulp aanwezig, gewoon vragen!

Lachend je eigen droompaleis bouwen