Pfft eindelijk weer eens in het Luchtkasteel. Na ziekte en een zware emotionele tijd eindelijk weer genoeg rust om te schrijven. Ik kan namelijk absoluut niet schrijven als het slecht met me gaat, zelfs een dagboek bij houden lukt me niet.
Een volière vol met vogels die allemaal menen iets te moeten zeggen en het liefst allemaal tegelijkertijd. Zonder dat ik eigenlijk echt hoort wat er gezegd wordt hebben ze behoorlijk wat invloed. Een kakofonie van negatieve, ondermijnende, belerende, dwingende, zelf medelijdende zinnen die in mijn hoofd rondzwerven.
Terwijl ik op weg ben naar de C.W. om met een bezem de boel eens goed schoon te schrobben werd ik ziek. Samen met het loslaten van de emotionele 'zooi' besloot mijn lichaam ook letterlijke schoon te maken. Twee dagen, zware hoofdpijn en koorts zorgde wel even voor een stilte in de volière maar al heel gauw begon de verschillende vogels weer te kwetteren.Tegelijkertijd kwam er een Terror Bird, prehistorisch en lang uitgestorven maar met toch nog steeds behoorlijke indringend geschreeuw, voorbij. Met zijn geschreeuw overstemde hij met gemak mijn eigen vogels.
Met deze Terror Bird werd er ook een maaltijd uit de keuken voorgeschoteld. Een maaltijd, ook prehistorisch, en helaas zelfs na al die tijd nog steeds oneetbaar. Daardoor werd wel ineens duidelijk waar ideeën en aannames over mezelf en al het gekwetter van mijn vogels hun oorsprong hadden. De traanzaal heeft dan ook met een behoorlijke overstroming te maken gehad.
Door beter te luisteren naar al het gekwetter en vooral de vogels zo mogelijk uit mijn hoofd weg te sturen komen er een aantal mooie paradijsvogels te voorschijn. Kolibrietjes, zwanen en pauwen zijn altijd wel in de buurt en hebben ook vaak mooie dingen te vertellen maar worden dus helaas vaak overvleugeld en overstemd.
